تنگی آناستوموز وزیکویورترال بعد از رادیکال رتروپوبیک پروستاتکتومی: دردسرساز اما قابل درمان

زمینه و هدف: تنگی آناستوموز وزیکویورترال (vuas- vesicourethral anastomotic stricture) یک عارضه نسبتاً شایع و دردسر ساز بعد از جراحی رادیکال رتروپوبیک پروستاتکتومی (rrp- radical retropubic prostatectomy) می باشد. در این مطالعه تجارب به دست آمده در زمینه درمان vuasبه خصوص با رزکسیون ناحیه تنگی از طریق مجرا (transurethral resection of scar- tur) بیان شده است. روش کار: در یک مطالعه چند مرکزی به صورت گذشته نگر پرونده های بیمارانی که بین سال های 1386 تا 1390، به علت سرطان پروستات تحت جراحی (rrp) توسط دو اروانکولوژیست قرار گرفته بودند، بررسی شدند. بیماران با سابقه vuas وارد مطالعه شدند. تشخیص اولیه vuas براساس علائم ادراری و تشخیص قطعی بر اساس سیستویورتروسکوپی داده شد. پاسخ به درمان بر اساس بهبود علائم انسدادی ادراری تعریف شد. درمان vuas با شیوه های گشاد کردن مجرا (urethral dilatation- ud)، برش ناحیه تنگی از طریق مجرا (transurethral incision of scar-tui)، رزکسیون ناحیه تنگی (tur) و جراحی باز صورت گرفت. نتایج به صورت تعداد و درصد برای متغیرهای کیفی و میانگین برای متغیرهای کمی نشان داده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 18 استخراج گردید.  یافته ها: از 683 بیماری که تحت رادیکال رتروپوبیک پروستاتکتومی قرار گرفته بودند vuas در 58 بیمار (9/8 %) ایجاد شد. متوسط زمان بین خارج کردن سوند فولی و تشخیص تنگی 9/3 ماه بود. متوسط زمان پیگیری بیماران 8/36 ماه بود. بیست و پنج بیمار (1/43 %) با گشاد کردن مجرا (ud) نیاز به درمان دیگری نداشتند. 18 بیمار (03/31%) به دنبال برش ناحیه تنگی(tui) بهبود یافتند. tur در 14 بیمار (13/24%) که به ud و tui پاسخ نداده بودند، پاسخ درمانی مطلوبی ایجاد نمود. یک بیمار با سابقه درمان های متعدد اندوسکوپیک ناموفق قبلی تحت جراحی باز قرار گرفت. بیمار به دنبال جراحی باز دچار بی اختیاری شد. به دنبال درمان آندوسکوپیک هیچ موردی از بی اختیاری ایجاد نشد. نتیجه گیری: vuas علی رغم تأثیر بر کیفیت زندگی بیماران دراکثر موارد با درمانهای آندوسکوپیک بهبود می یابد. رزکسیون تنگی (tur) به صورت مطمئن و بدون افزایش خطر بی اختیاری ادرار قابل انجام است.